Verkeersdrukte toegenomen, reistijdverlies sinds 2010 afgenomen
De verkeersomvang op het hoofdwegennet is tussen 2000 en 2013 met 17 procent gestaag toegenomen. Het tijdverlies is na een gestage toename tot 2008 en daarna een lichte afname tot 2010, vanaf 2010 scherp gedaald naar iets boven het niveau van 2000.
Dat blijkt uit een analyse van het Planbureau voor de Leefomgeving in het kader van de ‘Balans van de Leefomgeving 2014’.
De afname is vooral het gevolg van de aanleg van extra rijstroken en door een beter verkeersmanagement.
Een acceptabele gemiddelde reistijd op de snelwegen tussen de steden in de spits is maximaal anderhalf keer de gemiddelde reistijd buiten de spits. Op snelwegen rond steden, en op niet-autosnelwegen die onderdeel zijn van het hoofdwegennet, is een acceptabele gemiddelde reistijd in de spits maximaal twee keer de gemiddelde reistijd buiten de spits.
De streefwaarde van beleid, zoals die is gedefinieerd in de Nota Mobiliteit 2005, is dat deze acceptabele reistijden worden bereikt op alle onderscheiden trajecten in de spits (100 procent). Het aantal trajecten met de gewenste reistijd in de spits is na een afname van 89 procent in 2000 tot 80 procent in 2008, in de periode daarna tot 2013 toegenomen tot 94 procent.
Het reistijdverlies als gevolg van files en vertraagde afwikkeling is tussen 2000 en 2012 met 5 procent toegenomen, vooral als gevolg van de toename van de bevolking, het aantal banen en het autobezit.
Beleidsmaatregelen als de aanleg van extra rijstroken en verkeersmanagement droegen met 47 procent bij aan een reductie van het reistijdverlies.
Echter, in de periode van 2008 tot 2012 is het reistijdverlies met 32 procent afgenomen. De veranderingen van bevolking, bruto binnenlands product, arbeid en autobezit hebben hier relatief weinig aan toegevoegd. De afname van reistijdverlies in die periode is vooral het resultaat van beleidsmaatregelen. Extra stroken hebben gezorgd voor een afname van 34 procent en verkeersmanagement voor een afname van 3 procent, aldus het PBL.
