Weinig blijvende effecten van Natuurlijk Sturen
De afgelopen jaren is veel geëxperimenteerd met Natuurlijk Sturen. Hieronder verstaat men de inzet van ‘natuurlijke’ maatregelen en gebiedseigen kenmerken om de beleving en het gedrag van de weggebruiker, en daarmee ook de verkeersveiligheid, te verbeteren. Maar blijvende resultaten zijn er waarschijnlijk maar beperkt van te verwachten.
Dit stelt KpVV in bericht naar aanleiding van een symposium over het onderwerp. Een aantal maatregelen uit Natuurlijk Sturenprojecten zijn wetenschappelijk bekeken. Daaruit blijkt bijvoorbeeld wel dat de snelheid afneemt als de berm druk en afwisselend is (bomen, struiken, lantaarnpalen) en deze elementen dichtbij de rijbaan staan.
Een lange rechte haag geeft een monotoon effect en heeft die werking niet. Daar staat tegenover dat objecten dicht langs weg onveiligheid kunnen opleveren.
Soms wordt bewust een boom bij een kruising geplaatst om dat punt te markeren. Deze maatregel werkt echter niet, niet omdat er te veel uitzonderingen op de regel zijn.
Suggestie- of fietsstroken worden veel gebruikt. Voor de snelheid maken ze niets tot weinig uit, zeker na een tijdje. Wel gaan mensen wat meer midden op de weg rijden.
Verandering in wegoppervlak heeft een duidelijk effect, vooral het ruwer maken van de weg waardoor je een trileffect krijgt. Mensen gaan hierdoor aantoonbaar langzamer rijden.
Een weg smaller maken zorgt ervoor dat mensen langzamer rijden. Over aandachttrekkende objecten is relatief weinig bekend. Canadees onderzoek over gedenktekens langs de weg laat zien dat mensen weliswaar niet langzamer gaan rijden, maar dat ze verderop wel vaker stoppen voor het rode verkeerslicht.
Bij optische maatregelen, bijvoorbeeld strepen dichter naar elkaar toe laten lopen of bomen steeds dichter bij elkaar zetten bij nadering van een kruispunt heeft in eerste instantie enig effect. De verwachting is dat dit effect vermindert als je er dagelijks langs rijdt.
Afwisseling in het landschap heeft een gunstig effect op veilig weggedrag. Bijvoorbeeld als het gaat om polderblindheid: op monotone wegen verslapt de aandacht.
KpVV concludeert dat er veel wordt geëxperimenteerd met maatregelen. Maar voor- en nametingen ontbreken vaak, waardoor er geen of nauwelijks kennis is over het blijvend effect. Een daadwerkelijke wegversmalling is uiteindelijk effectiever dan een optische illusie.
