Parkeerbezetting vaststellen zonder tellen
De werkelijk bezetting van parkeerplaatsen op straat wordt gewoonlijk vastgesteld door – liefst een paar keer per jaar – te tellen. De Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer van Amsterdam ontwikkelde een nieuwe goedkopere methode, waarvoor je bovendien niet meer de deur uit hoeft.
De methode is gebaseerd op het gebruik van diverse bestaande databronnen. In de eerste plaats de parkeerrechtendatabase. Wanneer parkeerders inbellen of hun kenteken invoeren in de parkeerautomaat wordt dat vastgelegd in deze parkeerrechtendatabase. Voor het bepalen van de bezetting is onder andere gebruikt gemaakt van de begin- en eindtijden van alle gemaakte parkeeracties die in de database worden vastgelegd. Verder is data gebruikt uit het parkeerverwijssysteem, met per garage en per parkeeracties de in- en uitrijtijdstippen en het type parkeerder. Ook de MON- en Perovam-enquêtes blijken nuttige parkeerdata te bevatten. Van uur tot uur is te berekenen welk aandeel van alle beschikbare auto’s in het gebied thuis aanwezig is door gebruik te maken van aankomst- en vertrektijden van alle verplaatsingen op een dag.
Door die gegevens de combineren, zijn bezettingscijfers te bereken die blijkens een eerste toetsing goed overeenkomen met de tellingen op straat, zo blijkt uit een uiteenzetting over de methode van Jeroen Grooten op het Colloquium Vervoersplanologisch Speurwerk. Bovendien leidt de nieuwe methode tot extra inzichten. Het is niet alleen meer mogelijk om te monitoren hoe de bezetting op één moment in de middag en één moment in de avond is. Met behulp van de resultaten uit beschikbare parkeerdatabases en verplaatsingsonderzoeken kan een bezettingspatroon over de gehele dag nagebootst worden. Dan is bijvoorbeeld is zien dat buiten het centrum de hoogte van het parkeertarief niet volledig gerelateerd aan de parkeerdruk op straat. Of dat op het moment van piekbelasting van de straatparkeerplaatsen de beschikbare capaciteit in openbare garages mogelijkheden tot dubbelgebruik biedt.
